Barış Meriç

Geçen hafta 3 gece üst üste yatağını ıslattığı ve gündüzde çok sık tuvaletini kaçırdığı için biraz endişelenmiştim. Çünkü tuvalet eğitimine başladığımızdan beri gece hiç yatağa kaçırmamıştı. Bu durum psikolojik diye düşünüp okulun pedegogu ile gÖrüşme ayarladım dün. Birde Barış’ın Öğretmenleri salı günü gündüz çiş kaçırma ve tuvalete yapmayı reddettiği için Bahar hanımla (pedegog) konuşsanız fena olmaz demişlerdi. Bende çarşamba sabahtan gittim okula. Bahar hanımla Önce uzun bir konuşma yaptık. Biraz Barış’dan bahsettim. Genelde nasıl olduğundan, babamızın bu aralar biraz yoğun çalışması gerektiğinden ve aslında Yıldıray’ın oldukça ilgili bir baba olduğundan konuştuk. Sonra ben işe gittim. Bahar hanım gün içinde Barış’ı gÖzlemledi. Sonra 1,5 saat kadar sohbet edip resimler yapmışlar. Henüz Barış resim çizemediği için “ben yüzü çizdim barış ağzı tamamladı” dedi. Resimlere baktığımda bütün kafalar gülüyordu. Beni, yıldıray’ı falan hep gülüyor çizmiş. Birde çizgi çizmiş bunların arkasına. Bahar hanım sorunca da ” bu yol, annem bu yoldan gelecek beni alacak” demiş. Bir de “yastık çiz babama” demiş ısrarla. “Neden ?” diye soruncada “babam hep uyuyor.” demiş 🙂 Haftasonları baba yorgun olduğu için zor uyanıyor. Barış baya bir uğraşıyor onu yataktan kaldırmak için. Sanırım bu yüzden yastık istemiş babasına 🙂
Birde gülen, üzgün ve sinirli yüzler çizmiş bahar hanım. Bunlar kim diye sormuş. Barış gülen yüzü gÖsterip ” Bu benim” demiş. Ãœzgün yüzü gÖsterip ” buda Öğretmenim, ben annemi istiyorum deyince üzülüyor” demiş.

Sonuç olarak Bahar hanım sÖyle dedi “Barış’ın genel durumunda büyütülecek bir şey yok. Gayet uyumlu ve güler yüzlü bir çocuk. Çok da dikkatli. SÖylediğim her şeyi dikkatle dinliyor. Hayal gücü de çok yüksek. Çok güzel oyun kuruyor oyuncaklarla. Ancak bu aralar hayatında olan bir takım değişiklikler onu biraz zorluyor. Tuvalet sorunu ve okula gelmek istememesi bu yüzden. Siz evde daha çok zaman geçirin. Alıştığı ortamda kendini güvende hissetsin. Babası ile sık sık telefonla konuşsun. Babası onu çok sevdiğini çok Özlediğini sık sık sÖylesin. Durumu açıklasın. bu aralar sıkı çalışması gerektiğini ama bu onu çok sevdiği gerçeğini değiştirmediğini açık açık sÖylesin. Bu duruma alışacaktır Barış merak etmeyin. Aslında anne baba ve çocuk üçgenini çok güzel oturtmuşsunuz. Barış size ve babasına eşit yakınlıkta. Bu da aslında bizim psikolojide arzuladığımız bir durum. Babasını bu kadar Özlemesi de bu yüzden.” dedi. Ben “Yıldıray sabahları 1 saat erken kalkıp onunla oynarsa daha iyi olacaktır her halde” deyince kesinlikle evet” dedi.

Ben zaten aylardır 2 tekerlekli bisiklet hayalleri kuruyordum oğlum için. Çünkü ne zaman bisiklet gÖrse koşup üstüne atlıyordu bizimki.  Biz de dün Barış beyin bayram harçlıkları ile gidip güzel bir bisiklet aldık.  Daha bisiklete binmeden koşup ona uygun kaskıda Barış bey kendisi seçti taktı kafaya. İlk Pedal çevirme denemelerinde biraz zorlandı. Hep pedala ya çok aşağıda yada çok yukarıdayken bastığı için bisiklet hareket etmeyince sinirlendi. Ama 15 dakika çalıştıktan sonra baya güzel kullanmaya başladı.  Hatta site içi turları atarken yokuşlardan frene basarak inmeyi bile becerdi. İlk yokuş tecrubesinde azıcık hızlanınca elleri sıkı sıkı gidonda “anneee, babaaa” diye panikledi. Yıldo freni bir kere gÖsterdi ” bak hızlanınca frene basarsan durur” diye. Beyfendi ondan sonra eller hep frenin üstünde kullanmaya başladı 🙂 Şimdilik yan tekerlekleri çıkarmadık. Biraz pedal çevirmede iyice ustalaşsın ondan sonra ilk iş onları çıkaracağım. Daha şimdiden pedalda zorlanırsa ayağa kalkıp basmaya başladı. Bakalım ileride ne gibi akrobasiler yapacak 🙂

Bisiklette tek sevmediğim Özellik çok ağır oluşu. Bütün çocuk bisikletleri çok ağır. Bunun nedenini bilmiyorum. Denge için daha iyi olabilir ama bizim indirip kaldırmamız için pek hoş değil. Ama napalım üzümün çÖpü diycez artık 🙂

 Barış bir süredir evde DVD izlemeye bayılır oldu. Favori bir kaç filmi var. Monsters inc. ( Barış’ın deyimi ile patates adam ve canavar), Madagaskar 1 ve 2 (Barış ilk filme aslan alex, 2. sine bebek aslan diyor) BU filmleri en az 10 kere izledik birlikte. Bir ara hergün açtırıyordu bana. Biz de buna dayanarak acaba filme gidebilir mi diye düşünmeye başladık. Daha 3 yaşına bile girmediği için aslında sinemaya almayabilirlerdi. Bir de ses ve karanlıktan korkar mı diye düşünüyorduk. Cuma günü babamız işe gidince Barış beyle ikimiz ikea meydana gittik gezmeye. Akşam babamız geç geleceğini sÖyleyince, bende de koşturmaktan pil bittiği için “acaba filme gidebilir miyiz” diye düşünmeye başladım. Barışa laf olsun diye sordum “şirinlere gidelim mi ?” diye. SÖylemez olaydım. tutturdu film izleyelim diye. Gittim kasadaki çocukla konuştum. “ses çok yüksek mi ? çok reklam var mı ?” falan diye. Kasiyer “sesten korkabilir” dedi. ben tam vazgeçecekken, arkadaki bir kadın “gidin bence hiç bir şey olmaz. benim çocuklarımda bu kadar küçükler ve biz gittik. çok eğlendiler” diyince cesaret buldum. kapıya en yakın biletleri aldım. BÖylece en ufak bir korku belirtisinde kaçabilecektik. Daha salona girmeden barış bey patlamış mısır istedi. koca bir paket aldık girdik.

Çok az reklam verdiler gerçekten ve ses de sanırım çocuk filmi olduğu için gayet alçaktı. İlk yarıyı benim kucağımda izledi. Sonra film ara verince ” aaa niye bittiii” dedi. ben “Sen çiş yap gel diye ara verdiler. seni bekleyecekler” dedim. koşa koşa gittik çişimizi yaptık geldik. Bu sefer koltuğa oturdu. mısırın geri kalanını da çatır çutur yiyerek gerisinide seyretti. aralarda yüksek sesle konuşup bana bişeyler sordu. Kikirdeye kikirdeye seyrettik. En komik şeyde reklamlar sırasında “şu an ne yapıyorsunuz” diye soruyordu reklamdaki adam. Barış ” ben mısır yiyorum annem de oturuyor ” diye adama cevap verdi :))

Film den çıktığımızda babası bizi karşıladı. Babasına ” şimdi arabalar a gidelim. en sevdiğim arabalaaaaarr” diyordu 🙂 E artık onada gidicez bi ara mecbur.

Barış beyin Palyaço fobisi var. Palyaçolardan korkuyor. Okulda da doğum günlerinde palyaço geldiği için artık korkmaması için onların sadece makyaj yapmış insanlar olduğunu anlatmak için evde palyaço olduk. İşe yaradı 🙂 Pek sevdi Barış bey. Tamda biz yüzümüzü boyadıktan sonra çin malı yüz boyalarında ağır metal olduğunu Öğrendik. Ama biz allahtan kaliteli ve iyi bir markadan almıştık boyalarımızı.

3 sene aradan sonra tekrar iş hayatına dÖndüm. saat 10:00- 15:30 arası çalışabiliyorum ancak. Ama olsun genede güzel bir duygu geri dÖnmek. Sanki hiç ara vermemişim gibi hissediyorum. Bir de sabah beni barış ” Gelsene bi” diyip yanına çağırdı tam giderken. ” Yanağımı okşayıp ” çok güzelsin ayooll” dedi. Süper bir başlangıç oldu güne :))

Kader ablası ile evde şu an. Bakalım birazdan çıkıp eve gideceğim. Artık ne kadar çıldırtı ablasına gÖreceğiz 🙂

Ateş bÖceği from duygu meric on Vimeo.

Barış dün ilk gerçek gÖsterisine katıldı. Açıkçası ben Barış’ın gÖsteriye çıkmak istemeyeceğini, yada sahnede donup kalacağını düşünüyordum. Koro kısmında tahminim gerçek oldu. Bütün çocukların sahnede olup şarkı sÖylediği kısımda Barış sahneye çıkmayı reddetmiş. Öğretmenleride zorlamamış. Sadece Barış ve bir de başka bir minik kız çıkmamışlar. Diğerlerinin hepsi sahnedeydi. Koro muhteşemdi 🙂 Hepsi ayrı telden çalıyor hangi sarkını sÖylendiği bile anlaşılmıyordu ama biz çok eğlendik :))

Sonra bizimki sahneye çıkmayınca ben gidip bir kontrol edeyim dedim. Gizli gizli sahne arkasına geçtim. Bir yandan Barış beni gÖrmesin, Öte yandan annelerin girmesi yasak sahne arkasına. Ama bizim Öğretmenlerimiz gerçekten çok anlayışlı. Müdüre hanım ” Barış çok ağladı çıkmak istemedi biz de zorlamadık. Ama şimdi sustu eğer isterseniz alın istemezseniz biraz sahne arkasında dursun belki alışır.” dedi. Ben de geri dÖndüm seyircilerin arasına. 5 dk sonra Öğretmeni Barışı yanıma getirdi. “Dans etmek istemiyor. Zorlamak da istemiyoruz. isterseniz çıkmasın gÖsteriye” dediler. Tamam dedim aldım. Biraz oturup seyircilerin arasında arkadaşlarını izledik. Barış ısrarla “dans etmiycem” diyordu. Ben de dansla ilgili konuşmayı bıraktım. sadece ” deden burada, baban, babanen, büyük dayı, yengem de burada. Hepimiz senin resmini çekmek için buradayız. Seni çok seviyoruz” dedim.

Sakinleşince, “istersen gel arkadaşlarına bakmaya gidelim ne dersin” dedim. Kabul etti. Gittik diğer arkadaşlarını gÖrdü. Ağlayanlar, heyecanlılar, gülüp koşanlar her tür çocuk vardı 🙂 Ama Öğretmenlerini taktir ettim gerçekten Özellikle minik çocukları toparlayan Pınar Öğretmenimiz çok sakin ve güler yüzlüydü. O sayede çocuklar sanki sadece sınıfdaymış gibi sakinleştiler. Barış bile elbisesini giydi arkadaşların arasına gitti. Ben gene  “dans etmek ister misin” diye sormadım. O zaten kendiliğinden arkadaşları ile birlikte çıktı sahneye. En son çıkan bizdik ama olsun 🙂 Sonuç ortada. Ben de sahne kenarındaydım, onu oradan izledim. Beyfendi kültür fizik hareketleri yapar gibi dans etti. Daha çok bel kaslarına çalıştı ama bence mühteşem dans etti :))

GÖsteri bitince hepimiz teker teker kutladık oğlumu. Harika dans ettiğini sÖyledik. Evde kutlama pastası kestik. Dede ve babanede bize geldi. Beyfendinin yüzünde bir gurur vardı ki sormayın 🙂

Sanırım gerçekten biz bu gÖsteride istenilen gerçek amaca ulaştık. Çocuğun Özgüveninin gelişmesi için büyük bir adım attık.

Bu arada gerçekten Mobidik anaokulunu kutluyorum. Asıl başarı onların. Çocukları sıkmadan, korkutmadan ve en Önemlisi zorlamadan bÖyle bir organizasyonu başarı ile bitirdiler. Biz bÖyle bir anaokulunda olduğumuz için çook şanslıyız.

Barış bey sanırım lazımlığa oturmaktan sıkılmaya başladı. Yaklaşık 2 haftadır kakasını sÖylemiyor. Çişi ise çok sıkıştığı zaman son anda sÖylüyor. Kaka mevzunu sadece sabah kalkınca ve akşam yaptığı için çok sorun olmuyor. Popoyu tutmaya başlayınca anlayıp soruyorum ozaman “kakam geldi” diyor. Ama bazen onu da sÖylemeyip altına yaptığı oluyor. Çiş de de ben iyice tecrübelendim. Pipiyi tutmaya başlayıp sağa sola sallanmaya başladı mı tamam. Hemen gidiyoruz lazımlığa. Ama kreşte benim kadar dikkatli olamıyorlar her gün. Bazı gün hiç üstüne yapmamış bazı günde 2 kere altına kaçırmış geliyor eve.

Bunlar sanırım normal şeyler. Hava sıcak olduğu için altına yapmanın onu çok rahatsız etmediğini düşünüyorum. Bu yüzden de eğer eğlenceli birşeyler yapıyorsa lazımlığa gitmeye üşeniyor. Zamanla buda düzelecek. Biz bol bol don ve pantalon kolleksiyonu yaptık tabi bu arada 🙂