DÖnence

Evrim ve Zeynep teyzem bana bi hediye getirdiler bugün. Eskiden yatırıyolardı beni kupkuru yatağa. Tavanı seyret dur. E sıkılıyordum tabi. Sonrada efenim yok yaramazmışımda yok hep kucak istiyormuşumda. Ama neyseki şimdi gelen oyuncak çok güzel. Yukarı bakınca hep eşek, geyik ve inek geçiyo Önümden. Ben onlarla konuşuyom, dertleşiyom. Çok matrak çocuklar canım. Accık şaşı eşek kardeş ama olsun. O anlıyo beni. Ben ona şakalar yapıyorum. gülüşüyoz birlikte. Bide dingil dongul bi müzik çalıyo onlar havada dÖnerken. İşte onu çÖzemedim. Neden o müzik olmadan dÖnemiyolar bilmem. Hadi metalika çalsa bi derece ama klasik müziklede kafasallamaları bi garip kaçıyo canım.

This entry was posted on Perşembe, Şubat 12th, 2009 at 15:08 and is filed under Günlük. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.