İlk günler

Hastanedeki iki gün çok zor geçti benim için. Benim tahminime gÖre metebolizması benim gibi hızlı çalışan kadınların sezeryanın ilk ağrılarını hissetmesi daha erken oluyor. Doktorlarda ortalamaya gÖre hareket ettiği için ağrı kesicinin uygulanması biraz gecikti. Buda ağrıyı oldukça fazla hissetmeme neden oldu. Ağrı kesici yapılana kadar oldukça zor yuruyordum. Ama sonra popodan iğneyi yiyince birden herşey tospembe oldu 🙂 Daha rahat yürümeye başladım. yürüdüke ağrılarım azaldı ve rahatladım.

Bu arada ben ayağa kalkamadığım için refakatçi olarak kalan Yıldıray Barış ile ilgilenmek zorunda kaldı. Daha sadece bir kaç saatlik bebeği bile ustalıkla kaldırıp gazını çıkara bildi. Hatta hemşireler altını değiştirirken Öğrendi ve altını bile o değiştirdi. Barış beyin babasının kıymetini bilmesi lazım. BÖyle baba pek bulunmaz.

Hastaneden çıkıp eve geldiğimizde oldukça şaşkın ve gergindim. Gerçekten hormonlar deli gibi çalışıyorlar o sıra. Yaklaşık 1 ay gecelerimiz kabus gibi geçti. Barış uyumuyor sürekli ağlıyordu. Neden ağladığını bilememek, acemice emzirmek, gaz çıkarmayı başaramamak çok sinir bozucuydu. Birde üstüne benim sütüm ilk 1 hafta oldukça az olunca gerginlik daha da arttı. Mama takviyesi yaptık bir kaç gün. Ama mamayı azaltıp anne sütünü çoğaltmak için elimden geleni yaptım. Sonunda işe yaradı. Sütüm 3 gün sonra artmaya başladı. Barış da daha iyi doyduğu için zamanla daha az ağlamaya başladı. Yıldıray işte gideceği için geceleri onu kaldırmamaya çalışıyordum. Ama gerçekten uykusuzluk ve yorgunluk beni bitiriyor ve sinirlerim okadar geriliyorduki mecburen kalkıyordu garibim. Geceleri beşik sallayıp gündüz de işe gidiyordu. Yazık yahu şimdi daha bi üzüldüm bak 🙂

40 gün sonunda bitti. Gerçektende büyüklerin sÖylediği doğruymuş. Bebeğin kırkı çıkınca rahatlıyormuş. Daha bi uzun uyumaya başladı geceleri. Gece uykusunu 1-2 saatten 4-5 saate çıkarınca bende daha sabırlı ve enerjik oldum zamanla. Şimdi gece sadece 1 kere kalkıyor. Ama beyfendi gece 12 de yatıyor hep. O saate kadar gündüz de pek uyuduğu sÖylenemez hala. Ama bu çok rahatsız etmiyor.

Bu arada pişik ve gaz sorunumuz var. Çok ince tenli oğlum benim gibi o yüzden hemen pişik oluyor. Poposu yetmezmiş gibi şimdi de gıdısının altı pişik oldu. Her gün banyo yaptırıyorduk. Ama sadece 2 gün yaptıramadım. 3 üncü gün gıdısı pişik oldu. Bugün farkettim. Dün gece oldukça zor geçmiş ve neden olduğunu bir türlü anlayamamıştık. Meğerse oğlumun boynunun gÖrünmeyen kısmı pişik olmuş. Kucakta susuyor ama yerine yatırınca deli gibi ağlıyordu. Bugün tesadüş gÖrdüm. hemen banyo yaptırdık. Gıdısına ve koltuk altına bepanten sürdüm. biraz hafifledi.

Çok zor gerçekten derdini sadece ağlayarak anlatan bir canlıya bakmak. Neden ağladığını sadece ağlama tonundan anlamaya çalışmak gerçekten ustalık istiyor. İnsan zamanla onada alışıyor. Şimdi neyseki gülücüklere ve cilvelere başladık. Bu sayede bir sorunu olmadığını anlayabiliyorum.

This entry was posted on Çarşamba, Mart 11th, 2009 at 17:24 and is filed under Bakım. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.